Een snelle reis door Cambodja

*Excuses voor het lange epistel van deze update! Doordat we continu na losse overnachtingen op doorreis zijn geweest hebben we geen tijd gehad om alles op de site te zetten. We hopen dat jullie concentratie lang genoeg behouden blijft om tot het einde door te lezen!*

In een ontsnappingspoging van het slechte weer op het strand in Nha Trang vertrokken wij naar Dalat. Niet wetende dat het in dit bergdorpje eigenlijk iedere dag wel regent, en flink ook! De les was echter snel geleerd na een kleine inschattingsfout op de aankomstdag, zodat we voortaan altijd onze poncho's op zak hebben! Omdat we alle tours en gidsen van de afgelopen weken redelijk zat waren hebben we de volgende dag zelf mountainbikes gehuurd en zijn we door het dorpje gefietst, onder andere naar een object dat de bijnaam Crazy House heeft verkregen en dat op architectonisch gebied hoogst innovatief schijnt te zijn, hoewel het op ons vooral als erg apart overkwam. Toen we onderweg onze zoveelste pagode tegenkwamen, viel voor het eerst de gevleugelde uitspraak 'you see one, you've seen 'em all' , waarna we hebben besloten om iets minder tempels op te gaan zoeken. Hoofdattractie op ons tripje was de nabij gelegen waterval, waar we het laatste stukje met een rodelbaantje konden afleggen als leuk extraatje. Ondanks twee stevige regenbuien halverwege en aan het einde van de tocht werd ons bij het inleveren van de fietsen toch verteld dat dit een relatief droge dag was, dus we hebben het maar getroffen!

Onze laatste stop met de Open Bus Tour door Vietnam bracht ons naar Saigon (= Ho Chi Minh City, alleen te gebruiken door hoogwaardigheidsbekleders). Naast een terugval in de drukte van de grote stad deed de stad hier met fastfoodketens en winkels van bekende namen weer veel Westerser aan dan wij in Vietnam gewend waren. In Vietnam zijn winkels namelijk niet zo duidelijk in hokjes in te delen, mensen hebben een winkel aan huis en verkopen bepaalde voorwerpen. Als ze al iets specifieks verkopen gaan ze met al deze winkels bij elkaar zitten in de straat die al naar dit voorwerp vernoemd is - zo hebben wij een reiswekkertje gekocht in klokkenstraat, kan je voor gevogelte terecht in de kipstraat etc. In Saigon was het voor ons in ieder geval weer duidelijk wat er in een bepaalde winkel te koop zou zijn. Buiten het feit dat Saigon een drukke stad is, valt er niet bijzonder veel te beleven (alhoewel we wel op plastic peuterkrukjes in een cafeetje vol met Vietnamese mannen hebben gezeten, wat dan wel weer een belevenis op zich is). Als laatste dag verdieping in de Vietnam oorlog zijn we naar het Cu Chi tunnelnetwerk buiten Saigon geweest. Deze tunnels zijn na de oorlog gedeeltelijk hersteld om een indruk te geven van hoe deze tunnels tijdens de oorlog zijn gebruikt om te vechten (wel wat verbreed om ook grote dikke toeristen te kunnen laten passeren). Dit waren dan ook nauwere tunneltjes die veel minder diep onder de grond lagen dan de 'woontunnels' die we eerder hebben gezien. Vooral boeiend was de nationalistische film als opwarmertje waarin aan werd gegeven hoeveel Amerikaanse troepen en tanks door een aantal van hun helden van het Liberation Front waren vernietigd, waarbij het meisje van zo'n 14 jaar wel het meeste opviel tussen de superstrijders... Daarna zijn we in Saigon naar het War Remnants Museum geweest (wat vroeger het US Army Crimes museum heette, dus je kan nagaan wat de toon van de exposities was...), indrukwekkend om te zien alleen niet allemaal meer nieuw na de rest van onze kennismakingen met deze vuil gevochten oorlog. Wel nieuw en hartverscheurend waren de foto's van misvormde kinderen die tijdens of zelfs nog ver na de oorlog geboren werden nadat de VS napalm en toxisch afval op het gebied hadden gedumpt. Dan te bedenken dat we op weg naar de Cu Chi tunnels langs een werkplaats voor gehandicapten zijn geweest waar we deze late slachtoffers in levende lijve hebben gezien...

Vanuit Saigon zijn we vertrokken op een driedaagse tour over de Mekong Delta. Dit betrof vooral veel varen in motorbootjes en roeibootjes om van eilandje naar eilandje te gaan en te genieten van de natuur en de lokale bevolking aan het werk. Zo werden we meegenomen naar een honey-bee farm, een floating market, een rijstfabriek en werkplaatsen waar noodles en coconut candy werden gemaakt. En als klap op de vuurpijl kregen we een python van 25kg om onze nek gehangen, dat was een leuke verrassing! Aan het einde van deze tour hebben we afscheid genomen van Vietnam en zijn we met de boot over de grens naar Phnom Penh in Cambodja gevaren.

Het hostel dat we op het oog hadden gehad bleek helaas al vol te zitten, waarna we nog een uur lang met onze backpacks door Phnom Penh hebben gezworven. Tijdens onze verkenningstocht hebben we wel Phmon Penh al wat beter leren kennen, waarbij het ons opviel dat de stad Westerser aandeed (met zelfs de eerste supermarkt op onze reis!) en dat de bevolking een stuk beter Engels spreekt. Dat communiceert een stuk makkelijker! Onze hoteleigenaar was een aardige man die ietwat deed denken aan Will Smith in de Fresh Prince of Bell Air, die ons behulpzaam vertelde dat het de volgende dag een feestdag was en dat er dan minder politie op straat loopt, aldus een goede kans voor ons om een brommertje te huren om de omgeving te verkennen! We zijn met het brommertje naar de Killing Fields buiten de stad geweest, waar de Khmer Rouge voor het bereiken van hun agrarische utopie bijna 20 000 mensen heeft vermoord en in massagraven gestort. Deze mensen pasten niet goed in het plaatje van de utopie, veelal vanwege hef feit dat zij of hun familie hoger opgeleid waren. Naderhand is hier een monument van gemaakt om de doden te herdenken. Bizar om over het nu zo vredige veld te lopen met de gedachte wat er zich nog geen 40 jaar geleden allemaal heeft afgespeeld. Na de Killing Fields zijn we ook naar de gevangenis in Phnom Penh zelf geweest waar de tegenstanders van het regime werden vastgehouden, verhoord en gemarteld voor ze naar de Killing Fields werden gebracht. Erg bizar en indrukwekkend om te zien! Gelukkig is met het brommertje rijden alles goed gegaan en hebben we geen politie aan onze broek gehad. Het was tenslotte ook Ralphs eerste keer als brommerchauffeur, en dat met het verkeer in Phmon Penh waar de voorrangsregels voor ons nog steeds een raadsel zijn...

Het weer leek in Phnom Penh aan de beterende hand te zijn, dus wilden we het er toch maar weer op wagen om nog 1 keer richting het strand te gaan voordat we de binnenlanden in zouden trekken. Echter, hoe dichter we met de bus bij de kust kwamen, hoe harder het begon te regenen en te waaien tot het toppunt van de storm op het strand! Er waren bomen omgewaaid en zelfs strandhutjes ingestort, maar wel heel gaaf om die woeste zee te zien! Omdat het toch slecht weer was (en daarnaast ook hoognodig) is Ralph in Cambodja voor het eerst naar de kapper geweest. Het was een heel gebeuren, maar met een beetje bijknippen is ie weer als nieuw!

Wegens de slechte vooruitzichten hebben we de strandvakantie voorlopig definitief opgegeven en zijn we met de nachtbus doorgereden naar Siem Reap. Vanuit dit dorpje in het noordwesten van Cambodja kan het beroemde Angkor Wat tempelcomplex bezocht worden, ook weer onderdeel van de Unesco werelderfgoedlijst. De kosten voor het onderhoud en renovatiewerk worden verhaald op de bezoekers, dus we hebben besloten om het maar bij 1 dag tempels kijken te houden (zie ook de uitspraak bij Dalat). We zijn met de fiets naar het tempelcomplex toegefietst waar we vooral de hoogtepunten hebben bezichtigd. Wij vonden vooral de tempel Ta Prohm erg mooi om te zien, omdat je in deze tempel de natuur dwars door de tempel heen ziet groeien, met gigantische bomen en boomwortels die door en soms bovenop de tempel groeien. Onderweg van de ene tempel naar een andere kwamen we opeens een aap tegen langs de kant van de weg, en toen we er beter op gingen letten zagen we er steeds meer. Leuk om ze zo in hun eigen omgeving te kunnen zien, en een welkome afwisseling tussen de tempels door!

Vanuit Siem Reap zijn we doorgereden naar Kratie, een redelijk suf stadje, bleek al snel. Het enige wat er eigenlijk te doen was (de letterlijke woorden van de touroperator) was een boottochtje om op zoek te gaan naar de met uitsterven bedreigde Irrawaddy dolfijnen! Naief genoeg dachten wij dat er dan dolfijnen naast, langs en over de boot zouden springen tijdens deze tocht, maar uiteindelijk moesten we goed om ons heen kijken om te zien waar er af en toe een dolfijnenruggetje boven water kwam om adem te halen. Wel een hele leuke tocht, zo in totale stilte allemaal om ons heen kijken, speurend naar de dolfijntjes!

Wegens de dufheid van Kratie hebben we de volgende morgen alweer een bus doorgepakt naar Ban Lung in het Noordoosten van Cambodja. 's Morgens bleek er alleen een minibusje gevuld met locals te rijden. Ook prima, dachten wij! Al met al moesten we 8 uur klaar staan bij ons hotel, en reden we een uur later pas weg vanaf de lokale markt. Er moesten namelijk nog een paar mensen bij. Van origine was het busje gebouwd voor 14-15 man, maar blijkbaar kunnen daar prima 29 mensen in, en dan nog 2 achterop op de laadklep. Let wel dat de chauffeur ook de volle 6 hobbelige uren bij een andere passagier op schoot heeft gezeten! Een leuke ervaring rijker, maar toch waren we ook wel blij dat we weer heelhuids waren aangekomen! Ban Lung is een klein dorpje dat aan alle kanten wordt omringd door jungle, een vulkanisch meer en een aantal watervallen. Hier zullen we de komende dagen nog blijven voor een trektocht met overnachting in de jungle en om te genieten van ons gezellige houten bungalowtje met uitzicht op de vallei!