Stroomopwaarts langs de Mekong

Ons laatste bericht kwam vanuit Ban Lung in het noorden van Cambodja. De gave overlevingstocht met overnachting in de jungle die we jullie in de vorige update hadden beloofd is helaas niet doorgegaan, omdat Leoor een aantal dagen ziek is geweest en het ons geen goed idee leek om juist dan de jungle in te trekken. Dus hebben we het in Ban Lung even rustig aan gedaan en hebben we op ons eigen tempo 2 watervallen en een meer in een vulkaankrater in de omgeving verkend. Deze keer hadden we een schakelbrommertje gehuurd, de automaatjes waren op en dit was een logische volgende stap als 2e les brommerrijden voor Ralph.

Ban Lung was onze laatste stop voordat we de grens naar Laos wilden oversteken. Totaal onverwachts kwamen wij voor de grens nog in geldnood, en dat terwijl we genoeg geld op onze betaalrekening hadden gezet! De pinautomaten ter plaatse accepteren namelijk alleen VISA, en geen Maestro- of Mastercard-pasjes die wij dan weer op zak hebben. Als laatste redmiddel bedachten we nog dat we wat euro's hadden weggestopt onderin onze tas, die we vervolgens tegen een zeer onvriendelijke wisselkoers konden afgeven om ons visum voor Laos te kunnen betalen. Maar daarna mochten we dan ook echt Laos in! Laos, een bergachtig land met een prachtige natuur en een zeer vriendelijke bevolking. Naar onze beleving in ieder geval, getuige onze dagenlange busritten over kronkelige bergweggetjes, langs diepe afgronden en fantastische uitzichten. Steile bergketens zijn begroeid met eindeloze jungles, terwijl er in deze weidse landschappen op wat losse boerenschuurtjes na geen enkel dorpje of stadje te bekennen is.

Onze eerste bestemming in Laos was Don Det, een klein eilandje in het beroemde gebied van de '4000 Islands' die liggen uitgestrooid in de Mekong. Aangezien we nog krap in de financien zaten (we konden ook op het eiland niet aan geld komen), hebben we ons maar even rustig gehouden en een simpel fietstochtje over het eiland ondernomen. Op zich een leuke route met tropische begroeiing en schattige bungalowtjes langs de kust, maar niet veel anders dan we al eerder langs de Mekong hadden opgemerkt. Al met al was het fietsen zelf nog een hele uitdaging, doordat dankzij alle regenval de zandpaadjes zo af en toe in modderbaden waren veranderd, en dat op fietsjes die naar onze begrippen toch 30 cm te klein zijn. Op de terugweg kwamen we nog wel een machtige toekomstvoorspeller tegen, die uit zijn artistieke uitbarstingen in het zand af wist te lezen dat 2008 voor ons niet zo'n best jaar was geweest (o ja?), in tegenstelling tot 2009 en 2010, en in 2011 zag hij een huis, in 2012 gingen we trouwen en voor 2013 voorzag hij een bolle buik. We wachten af...

Daarna voerde de reis ons naar Pakse, een op zichzelf niet zo'n interessant stadje dat als springplank wordt gebruikt om het Bolaven plateau te kunnen bereiken. Samen met een Finse medereiziger hebben we een tweedaagse tour over het Bolaven Plateau uitgestippeld, die we op een brommertje samen hebben afgelegd. Het Bolaven Plateau was fantastisch om zelf te verkennen, met mooie stukken jungle die je vanaf de weg kon overzien, zandweggetjes door de jungle en een aantal prachtige watervallen varierend van tientallen meters breed tot wel 120 meter hoog. Aan het einde van de eerste dag kregen we van een Engelssprekende local een rondleiding door een klein dorpje, waar we wat langer waren blijven hangen waardoor we onze slaapplaats moeilijk voor de schemering zouden kunnen bereiken. De gids bood vervolgens aan dat we bij hem thuis konden blijven slapen, een kans die wij met beide handen hebben gegrepen. Fantastisch om de lokale bevolking te zien in hoe ze wonen, slapen (met 4 families in 1 huis) en zich 's avonds vermaken. Het leukste hier was dat de bevolking ook niet gewend was aan toeristen die blijven slapen, dus die waren ook geinteresseerd in ons, waardoor we echt een leuke avond hebben gehad met de lokale bevolking. Ons verblijf was wel iets minder comfortabel dan we gewend waren. Eerst hebben we gedoucht uit een bak met koud water en vervolgens kneedbare 'sticky rice' gegeten met chili dip en 3 kleine visjes te delen met 8 personen. De overnachting hield in dat we zonder matje op de houten vloer met samen 1 deken en 1 kussen bij een familie in huis bleven slapen. De beesten onder ons waren de hele nacht en vooral 's morgens in rep en roer, en om de paar uur ging er een jager de deur in en uit, dus het was niet de rustigste nacht die we ooit hebben meegemaakt, maar met al onze ervaringen met echte lokale bevolking wel de meest indrukwekkende. Al met al hebben we in twee dagen 350 km afgelegd op een scootertje, als iemand het in Nederland zou voorstellen zou je hem voor gek verklaren... Let wel dat de uitspraak 'Vroegah hadden we geen drempels, alleen kuilen' hier nog aan de orde van de dag is, dus het duurde even voor we weer comfortabel op ons achtereind konden zitten.

De volgende ochtend hebben we de bus gepakt naar Tha Khaek. Een ritje van ruim 300 km, waar je met een local bus toch al snel 8,5 uur over doet, wegens de vele en soms langdurige stops die worden gemaakt. Doorgaans valt er in Tha Khaek geen zier te beleven, echter, bij puur toeval werd op onze dag van aankomst een festival gehouden om het einde van het regenseizoen te vieren! Oprecht vol vreugde hebben ook wij deelgenomen aan dit festival, waarbij kaarsjes op bootjes gevouwen van bananenbladeren te water worden gelaten om de geesten gunstig te stemmen. Een mooi gezicht, honderden kaarsjes die als een slinger in de nacht over de Mekong drijven, met aan de overkant van de rivier Thailand, waar ze met minstens zoveel hoop het einde van het regenseizoen aan het vieren waren. In Thailand had dit festival helaas niet zoveel succes als in Laos, wij hebben sinds dit festival geen druppel regen meer gezien. Wat ons betreft mogen ze dat regenfestival wel vaker organiseren! Maar goed, we waren in Tha Khaek om de Kong Lo Caves te bezoeken, wat de meeste toeristen doen met een 4-daagse brommertocht. Maar, om ons reisschema iets op te jagen (en omdat we nog niet hersteld waren van de afgelopen 2 dagen brommeren) hebben wij een eendaagse tocht gedaan naar de grotten met een minibusje en gewoon goed uit het raam gekeken, bij het passeren van zwarte, verticaal oprijzende bergen die tot aan de top begroeid zijn met dichte jungle, prachtig! Eenmaal aangekomen bij de grot voerde een wiebelig long-tail bootje ons op een griezelige tocht door de 7,5 km lange grot onder het kalksteen, door het stikdonker met slechts de verlichting van een paar zaklampen om rond te kijken. Hoge gewelven worden afgewisseld door de nodige stalagmieten en stalactieten, tot het einde van de tunnel leidt naar een afgesloten stuk natuur dat alleen te bereiken is via deze grot. Het was een spannende dag, die zeker de moeite waard was!

Tegen veler advies in zijn we daarna doorgereisd naar Laos' hoofdstad Vientiane, vooral omdat we een lang visum voor Thailand moesten regelen. De hoofdstad zelf is namelijk verder niet zo interessant, best een gezellige stad maar verder niet bijzonder vergeleken met de rest van Laos. Aangezien het visum regelen ruim een dag kostte hebben we ook het Buddha-park bezocht, zoals de naam al suggereert een park met allerlei bizarre Buddha's en andere beelden. Vooral de rariteiten, zoals een man met een varkenskop die op de rug van een andere man zit, maakten het een interessant uitstapje.

Verder doorreizend naar het noorden zijn we aanbeland in Vang Vieng. Vang Vieng is een stadje dat bestaat uit 1 straatje langs een rivier dat bekend staat om het 'tuben', ofwel in een opgeblazen tractor-binnenband van de rivier af dobberen. Of eigenlijk draait het vooral om de barretjes langs de rivier, die elkaar om de 10 meter afwisselen en er een leuke en gezellige tocht van maken. Bij deze barretjes zijn allerlei attracties geplaatst als gigantische trapezes, glijbanen en mud volleybal (wat net zo vies en ongezond is als het klinkt) om je bezig te houden tijdens het drinken van emmertjes met drank.

Onze volgende stop was het veel besproken Luang Prabang, een Frans koloniaal stadje waar je nog croissants kan kopen en de menu's in het Frans zijn. Kort samengevat een gezellig stadje om even tot rust te komen. Verder hebben we wat inkopen gedaan voor in ons nieuwe appartement op de night market (handig, met nog 5 weken reizen voor de boeg!) en hebben we een waterval bezocht, waar we konden zwemmen in de vele poeltjes van helderblauw water.

Onze laatste stop voor de grensovergang naar Thailand was Luang Nam Tha, een klein stadje dat door de Lonely Planet wordt gevierd wegens de fantastische treks die hier georganiseerd worden. Bij aankomst bleek echter dat deze treks zwaar boven ons budget lagen en niet echt omvatten wat wij dan weer in gedachten hadden, dus hebben we de trek maar overgeslagen en zijn we de volgende ochtend nog de grens naar Thailand overgestoken. In scherp contrast met de gezellige kleine dorpjes in Laos, zijn de toeristische steden in Thailand bizar groot en druk en is de bevolking niet zo oprecht vriendelijk als in Laos. Wat een lijn op de landkaart al niet kan doen... Onze eerste overnachting hebben we doorgebracht in Chiang Rai, waarna we door zijn getrokken naar Chiang Mai. Vanuit Chiang Mai hebben we een 3-daagse trek door de jungle gedaan. Op de eerste twee dagen hebben we door de jungle gelopen, waarbij onze goed Engels sprekende gids veel heeft kunnen vertellen over de natuur en de beestjes die we tegenkwamen, van termieten tot gigantische spinnen en een paar wandelende takjes. De eerste nacht betrof weer een georganiseerde homestay, wat inhoudt dat er een aantal vrouwtjes traditionele kleding aantrekt en handgemaakte armbandjes en oorbellen probeert te verkopen, waarna je in een groot hok voor toeristen de nacht doorbrengt. De tweede nacht was een stuk leuker, waarbij we in een ijskoude waterval moesten douchen (bij een afwezigheid van ander stromend water) en we gezellig een eigen hutje hadden midden in de jungle. Op de derde dag hebben we een ritje op de rug van een olifant gemaakt en zijn we op een bamboo vlot van de rivier af gedreven, terug naar Chiang Mai!

Aan het einde van dit lange reisverslag bevinden wij ons in Pai, een stadje dat slechts bestaat uit een aaneenschakeling van winkeltjes, restaurantjes en guesthouses, maar wel weer relaxed en gezellig is. Gisteren hebben we hier een mountainbike gehuurd en hebben we de steil steigende en dalende weggetjes getrotseerd, om uiteindelijk aan te komen bij de Pai Hot Springs. Dit zijn natuurlijke warmwaterbronnen met een temperatuur tot wel 80 graden, waar een constante waterdamp uit opstijgt en het bovendien stinkt naar rotte eieren (jaja, dat is zwavel ja). Niet spectaculair, maar een mooi natuurverschijnsel om eens gezien te hebben. 's Avonds hebben we onszelf getrakteerd op een zogeheten Foot Fish Spa, wat inhoudt dat tientallen minivisjes heel langzaam je onderbenen opeten. Het kietelt als de pest, maar je houdt er wel poezelzachte voetjes aan over waar we de komende 3 weken nog van kunnen genieten!