Tripje langs de Unesco Werelderfgoedlijst

Onze eerste stop op de route van de Open Bus Tour was Hue, dachten wij. Echter, nog voor de aankomst in Hue werd ons tijdens de ontbijtstop al een tour aangesmeerd naar de 'Demilitarised zone' (hierna te heten: DMZ). Gelukkig hebben wij een Lonely Planet die ons overal vertelt wat er interessant is en waarom, zo ook hier. Van 1954 tot 1975 heeft deze zone van 10 km gediend als no-mans-land in de scheiding tussen Noord- en Zuid-Vietnam. Van origine was dan ook vastgelegd dat er in de DMZ geen militair materieel mocht komen. Ironisch genoeg werd de DMZ juist de zone waar de fronten van de Amerikaanse en Noord-Vietnamese soldaten zich vestigden, de Amerikanen bovengronds en de Vietnamezen in tunnelnetwerken onder de grond. Onze tour ging door deze tunnels (met bijbehorend museum) die werden gebruikt om goederen vanaf de kust te smokkelen naar Zuid-Vietnam via het beruchte Ho Chi Minh-trail. Als we onze gids mogen geloven zijn dit de enige tunnels die niet zijn ingestort door bombardementen of anders door regenval na de oorlog. In deze tunnels hebben 400 Vietnamezen 6 jaar lang ondergronds gewoond, hun feestjes gevierd en kinderen gekregen, en dit alles tot 23m onder het aardoppervlak. De tunnels en 'vertrekken' waren erg krap (ook wij korte Nederlanders moesten gebukt lopen), stikdonker en benauwd warm. Een erg interessante blik op de Vietnamezen, uit de films beter bekend als gluiperige Vietcong, die in dit land prijzend de titel van Liberation Army hebben gekregen.

Daarna kwamen we dan toch aan in Hue, wat de hoofdstad van Vietnam is geweest van 1802 tot 1945. In die periode heeft het land 13 keizers gekend, die ook voor de grootste toeristische attracties in en rond Hue hebben gezorgd. In Hue zelf is het keizerlijk verblijf, voor zijn familie, concubines (zeg een stuk of 40) en kinderen (zeg een stuk of 120). Verder kreeg iedere noemenswaardige keizer na zijn dood zijn eigen tombe met complex eromheen waaronder de stoffelijke keizersresten zijn weggestopt. Helaas moet voor iedere tombe apart entree worden betaald, dus al met al was de tour Hue een duur dagje Vietnamese keizertjes kijken, maar leuk om gezien te hebben.

De volgende stop langs de kustroute was Hoi An, in de 17e eeuw een handelshaven voor Westerlingen, inmiddels Unesco werelderfgoed. In onze belevenis een rustiek vissersdorpje met een gezellige sfeer, waar we eventjes van onze welverdiende rust konden genieten (en van een biertje van 16ct, dan smaken ze nog lekkerder!). Omdat Hoi An ook wel wordt gezien als het culinair hoogtepunt van Vietnam hebben we een avondcurus Vietnamees koken gedaan, inclusief loempiavouwen! Vreemd genoeg was dit het lekkerst wat we tot nog toe hebben gegeten in Vietnam, kunnen wij blijkbaar toch beter koken! De volgende dag hebben we een uitstapje gedaan naar het Cham tempelcomplex My Son in de omgeving van Hoi An. My Son bestaat voornamelijk uit massieve bakstenen tempels die eeuwenlang verscholen hebben gelegen midden in de jungle, tot ze in de 19e eeuw werden herontdekt door de Fransen. Helaas heeft dit complex veel te lijden hebben gehad onder Amerikaanse bombardementen, maar het moet erg indrukwekkend zijn geweest toen alles nog rechtop stond. Net als Ha Long Bay, Hue en Hoi An staat ook My Son op de Unesco Werelderfgoedlijst, nog maar 907 sites te gaan!

Na al deze bezichtigingen gingen we naar Nha Trang om lekker lui op het strand te gaan liggen en wat te snorkelen bij de nabije koraalriffen. Jammer genoeg zijn de weergoden ons inmiddels minder gunstig gezind en hebben we de laatste paar dagen alleen maar regen gehad, en ook de vooruitzichten voor de komende dagen zijn niet best. Dus helaas even geen strandvakantie voor ons, morgen weer door met de bus naar Dalat in de Central Highlands van Vietnam!

PS bedankt voor alle leuke reacties! Dit maakt het voor ons extra leuk om onze verhalen online te zetten!